O kadar istiyorum ki...

Anlatmak istiyorum... Birçok şeyleri anlatmak... Dinleyen birinin olmasını çok istiyorum; ne anlatsam dinlesin... Pek cevap vermesine de gerek yok; gülümsesin yeter. Onun beni dinlediğini biliyim, daima arkamda olduğunu biliyim.Yeri geldiğinde bana sahip çıkabileceğini biliyim.Onun yanında o kadar mutlu olayım ki... O kadar mutlu olayım ki...Hiç olmazsa bir süreliğine beni hayattan koparabilen biri olsun işte bu kişi. Bana her şeyi, tüm sorunlarımı ve sıkıntılarımı unutturup anı yaşamamı sağlayabilecek biri işte bu özel kişi.Mutlu olalım beraber.Her şeyin güzel olmasına, yolunda gitmesine lüzum da yok aslında.Zaten bu mümkün de değil.Yeter ki beraber olalım biz. Fazla da yakınlaşmayalım ama.Her şey düzeyinde olsun.Diğer insanlardan uzaklaşmayalım.Kendi arkadaş çevremiz olsun.Onlarla gülelim, eğlenelim.Yeri geldiğinde acılarımızı paylaşalım.Ama O hep olsun. O'nun beni sevdiğini biliyim ben yeter ki.İşte o zaman nasıl mutlu olmam ki?

bir iki kişi hariç diğer erkeklerle konuştuğumda hep "sevgili" olmak istiyorlarmış gibi bir hava seziyorum. rahatsız oluyorum, konuşmak istemiyorum. düşünüyorum bu kadar güzel miyim diye? hayır. e o zaman niye böyle düşünüyorum, bilmiyorum. tek bildiğim böyle hissetmemin bana rahatsızlık verdiği.erkeklerle konuşurken neden rahat olamıyorum ki?

feyste bakıyorum da bir çok kişinin bir çok arkadaşı var, ama benim yok. hayır olamaz diyip emomsu triplere girecek değilim tabii, ancak gerçekten iyi anlaştığım bir çok kişi olsun istiyorum.çok mu şey istiyorum? aslında bu gerçekten zor. bende mi sorun var, başkaları mı yapmacık? bunu da bilmiyorum.